Szkoła Podstawowa nr 2 im. Adama Mickiewicza w Drawsku Pomorskim

 

Adam Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 roku w Zaosiu lub Nowogródku, zmarł 26 listopada 1855 roku w Stambule. Adam Mickiewicz był polskim poetą, publicystą, tłumaczem, filozofem, działaczem politycznym, dowódcą i organizatorem wojsk, mistykiem oraz nauczycielem akademickim. Obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany jest za najwybitniejszego poetę polskiego romantyzmu oraz literatury polskiej. 

Adam Bernard Mickiewicz pochodził z drobnej szlachty herbu Poraj, a jego ojciec był adwokatem. Adam Mickiewicz uczył się w szkole dominikanów w Nowogródku, a później na uniwersytecie w Wilnie, gdzie przygotowywał się do bycia nauczycielem. Krótko po ukończeniu studiów Adam Mickiewicz był jednym z założycieli Towarzystwa Filomatów. 

Adam Mickiewicz w 1822 roku wydał tom 1 poezji z cyklem Ballad i romansów. W następnym roku wydał tom 2 Poezji z powieścią poetycką Grażyna i poematem dramatycznym Dziady. 

Adam Mickiewicza został w 1823 roku aresztowany i zesłany w głąb Rosji. W tym czasie przebywał m.in. w Moskwie, Petersburgu czy Krymie. Z tego okresu pochodzi cykl sonetów krymskich i sonetów odeskich. W 1928 roku Adam Mickiewicz wydał poemat Konrad Wallenrod. 

W 1929 roku udało mu się wyjechać z Rosji do Niemiec, a później Szwajcarii i Włoch. Adam Mickiewicz po upadku powstania listopadowego stworzył m.in. wiersz Reduta Ordona oraz trzecia część Dziadów. 

Pan Tadeusz Adama Mickiewicza 

Adam Mickiewicz skończył pisać Pana Tadeusza w 1934 roku w Paryżu. Pan Tadeusz napisany jest 13-zgłoskowcem parzyście rymowanym. Poemat wpłynął na świadomość narodową i utrwalił wyobrażenia o polskim charakterze narodowym. Ukazana w poemacie Adama Mickiewicza szlachta reprezentuje takie wartości jak patriotyzm, waleczność, ale też liczne wady. 

Działalność Adama Mickiewicza 

Adam Mickiewicz objął katedrę literatury łacińskiej na Uniwersytecie w Lozannie, a później katedrę literatury słowiańskiej w College de France. W czasie wojny krymskiej, w 1855 roku wyjechał do Stambułu, gdzie rekrutował Polaków do walki z Rosją. Zmarł w 1855 roku na cholerę. W 1890 roku jego szczątki przeniesiono na Wawel.