ŚWIAT JAK W GIPSIE – jak nie dać się zagipsować?
W czasie izolacji możemy czuć się ospale i ociężale, ponieważ dość drastycznie dla wielu osób zmniejszyła się aktywność fizyczna (mam na myśli całokształt, nie tylko regularne treningi, myślę tu nawet o zwykłym chodzeniu do szkoły, pracy, przemieszczaniu się na przerwach lekcyjnych po korytarzu, do parkingu itp.). W związku z tym nieco inaczej może funkcjonować biochemia naszego organizmu. Izolacja działa jak niewidzialny gips. Osłabia nasz organizm. Zadbajmy by nasza krew miała wystarczającą ilość tlenu do transportowania do komórek, w tym do mózgu – może się przydać :))) i by miała potrzebne siły – to dzięki adrenalinie w czasie wysiłku. Siedząc zapadamy w sen zimowy, a tu wiosna puka do okna i kwitną kasztany.
Ratunkiem dla organizmu jest i będzie ruch na świeżym powietrzu czy trening. Ponadto kiedy teraz pogoda jest coraz ładniejsza i sprzyja spacerom, wypadom rowerowym, korzystajmy – jak z rehabilitacji po unieruchomieniu.
Co jeszcze prócz biochemii naszego organizmu mogliśmy zagipsować? Może pracę nad zmianą sylwetki przed wakacjami albo w ogóle zmniejszenie masy a może właśnie przybranie masy/wzmocnienie mięśni? A może pracę nad konkretnymi umiejętnościami zdobywanymi na kursie/ szkoleniu? A może w “GIPS” poszła praca nad celami/ wartościami życiowymi albo nad komunikacją w parze/ poprawą relacji? Co odłożyliśmy na “po pandemii”, na czas jak “to wszystko się skończy”? Mówimy czas się teraz zatrzymał.
Każdy będzie szukał swoich sposobów i każdemu z nas pewnie pomagać będą różne działania. Ważne, by zadać sobie pytanie, czego potrzebuję. Jednym z sposobów radzenia sobie z gipsem będzie aktywność fizyczna, o której wspominałam wcześniej. Kolejnym sposobem może rozmowa z bliskimi, wspólne działania, a może książki, warsztaty, a może spotkanie ze specjalistą. Inspiracji możemy szukać w różnych miejscach.
Źródło: http://www.kuznia-psychoterapia.zgora.pl/index.php/swiat-jak-w-gipsie/
